مرکز فروش موبایل و قطعات و لوازم جانبی موبایل خیابان جمهوری

خیابان جمهوری اسلامی که بیشتر با نام خیابان جمهوری[۱] شناخته می‌شود، خیابانی غربی-شرقی در مرکز شهر تهران است[۲] که از خیابان رودکی آغاز شده، و تا میدان بهارستان امتداد دارد. خیابان‌های اصلی و فرعی بسیاری در گذر این خیابان هستند که برخی از آن‌ها همچون ولی‌عصر (خیابان پهلوی پیشین) و کارگر جنوبی (خیابان سی متری پیشین) تغییر نام داده‌اند و برخی دیگر مانند لاله‌زار، صفی‌علی‌شاه، ملت و اکباتان بر نام‌های دیرین خود باقی مانده‌اند.

خیابان جمهوری اسلامی، «جزو مناطق ممنوعه پرواز به حساب می‌آید».[۳] این خیابان از غرب آن به ترتیب، ایستگاه مترو شهید نواب صفوی، ایستگاه مترو انقلاب، ایستگاه مترو تئاتر شهر، ایستگاه مترو فردوسی، ایستگاه مترو سعدی (تقاطع خیابان سعدی و جمهوری) و در انتها با ایستگاه مترو بهارستان قابلیت دسترسی دارد…

نام‌های پیشین
پیش از انقلاب بخش‌های مختلف این خیابان نام‌های جداگانه‌ای داشته‌است که بدین ترتیب بوده‌اند:

از تقاطع خیابان رودکی تا تقاطع خیابان ولیعصر یا پهلوی پیشین (سه‌راه یا در واقع چهارراه شاه)، خیابان شاه نامیده می‌شد.[۴]
از تقاطع خیابان ولیعصر تا تقاطع خیابان فردوسی (چهارراه استانبول)، خیابان نادری نام داشت.[۵]
از تقاطع خیابان فردوسی تا تقاطع خیابان سعدی (چهارراه مخبرالدوله)، خیابان استانبول نامیده می‌شد.
از تقاطع خیابان سعدی تا میدان بهارستان، خیابان شاه‌آباد نام داشت.
پیشینه و معماری
اقتباس و الگوگیری از معماری غرب در دهه‌های ۱۳۰۰ و ۱۳۱۰ در دورهٔ رضاشاه و بعدتر در دورهٔ محمدرضاشاه بر ساختمان‌های آن کاملاً آشکار است. بعدها جنبش‌هایی چون نوگرایی، ساختارگرایی و آینده‌گری، که الگویی مساعد برای توسعهٔ شهری بود.

پیرامون اشراف معماران آن زمان بر اصول و جزئیات معماری وقت، چنین آمده‌است:[۶]

نمونه‌هایی که از روی الگوهای خارجی اجرا شده‌است خود، دلیل بر اشراف معماران آن زمان بر مبانی، اصول و حتی بسیاری از جزئیات و ریزه‌کاری‌های مربوط به شیوه‌های معماری غربی است. این شیوه‌ها از یک سو از قابلیت انعطاف مناسبی در زمینه طراحی برخوردارند و از سوی دیگر، زمینه هماهنگی‌های لازم را بین ساختمان‌های مجاور یکدیگر فراهم می‌آورند، به نحوی که در ضمن حفظ هویت هر بنا، مجموعه‌ای منسجم و یک‌دست را در حاشیه خیابان ایجاد می‌کردند. این ساختمان‌ها حتی اگر به شیوه‌های مختلف طراحی شده باشند، از تفاوت‌های ناهنجار به دور بوده و اشکال یک‌نواخت و کسل‌کننده نیز ندارند.

ساختمان‌های خیابان‌های تازه‌ساز آن دوره چون ساختمان‌های بخش‌هایی از پهلوی (ولی‌عصر)، خیابان قوام (سی تیر)، خیابان سپه (امام‌خمینی)، خیابان شاه (جمهوری اسلامی)، خیابان کاخ (فلسطین) و لاله‌زار و بسیاری دیگر از خیابان‌های اصلی و فرعی عمدتاً تحت تأثیر سبک‌های اوایل مدرن، هنر نو و آرت دکو بودند.

در آن دوره، بیشینهٔ ساختمان‌های شهر تهران با شیوهٔ معماری اوایل مدرن ساخته شده بود. «سطوح صاف و یک دست در قالب شکستگی‌ها، فرورفتگی‌ها و بیرون زدگی‌ها»، در نمای ساختمان‌ها تنوعی درخور به وجود آورد. «بالکن‌های بیرون زده یا عقب نشسته، اتاق‌های جلو آمده، و استفاده از حجم‌ها متفاوت که هماهنگ شده بودند»، همه در این ساختمان‌ها دیده می‌شدند.

همچنین بخوانید مقاله لوازم یدکی و قطعات جاروبرقی  از فروشگاه قطعه بانک